Zondag 2 april 2023. Ik duw de deur van de hotelsuite open en de grijns die op mijn gezicht verschijnt, blijft daar voorlopig wel even. Zonlicht valt door de hoge ramen de kamer binnen. Alles hierbinnen ademt rust. Ruimte. Licht. De komende uren breng ik hier door. In mijn eentje. In de stilte. Wat een walhalla.
Ik trek een schrijfblok en een pen uit mijn rugtas en gooi het vast op tafel. Al dagen borrelt het. Er is zó onwijs veel gebeurd in de afgelopen jaren, en nog veel méér in de afgelopen maanden, dat ik weet wat er gaat gebeuren als ik tot stilstand komt. Juist hier, alleen, in de stilte. Ken je dat?
Ik weet wat ik te doen heb. Schrijven. Het moet eruit. Alles wat borrelt, alles wat bruist, alles wat onrust creëert daar diep vanbinnen. Ik heb contact te maken met alles wat onder de oppervlakte speelt. Verdriet, frustratie, boosheid, angst. Het wil gezien worden. Ik weet het. Ik leer het jou. En dit keer heb ik het zelf weer eens te doen.
Voelen brengt je bij je kern
Contact maken met dat wat er onder de oppervlakte speelt is een keuze. Je kunt er heel lang langsheen leven. Erover praten. Al pratend aan de oppervlakte blijven. Lekker veilig. Hoef je niet te voelen. Niet echt. O ja, je dénkt dat je heel wat voelt. En je voelt ook van alles. Maar juist door ónder die oppervlakte te duiken, kun je contact maken met wat er in die onderlagen speelt. Want de frustratie en boosheid die je aan de oppervlakte voelt, is vaak een uitingsvorm van een dieper verdriet, een andere pijn, een te lang miskend verlangen.
Aan die oppervlakte kunnen we tijdenlang rondcirkelen. Kunstig vermijdingsgedrag vertonen. Honderden gedachten hebben. Ons leven en alles wat daarin speelt bepraten met anderen. Troostende woorden ontvangen. Een klopje op je schouder krijgen. Horen hoe sterk je bent, ondanks alles wat je meemaakt. Maar het raakt niet de kern. En juist als je die kern durft te raken, kom je bij je levenskracht. Ontstaat er écht ruimte om weer te leven. Maar die kern raken… dat vraagt lef om in het diepe te springen en om daar te voelen.
Echt voelen is een keuze
Echt voelen, bewust contact maken met dat wat er onder de oppervlakte speelt, is een keuze. Ik had die avond ook kunnen kiezen voor niets doen. Een serie kijken. Mijmeren. Overdenken. Een drankje doen. Vermijdingstechnieken genoeg. Want nee, ik had niet per se zin om te voelen. En tegelijk wilde ik het wel. Voelde (haha) ik aan alles dat het tijd was om erin te duiken. Vanuit het verlangen naar die andere kant. Na het schrijven. De opluchting. De enorme ruimte die het geeft als je al die rotzooi eens op papier gooit. Als je durft te kijken naar wat er écht steekt, pijn doet, dwarszit of verdriet geeft. Als je dat durft toe te laten en in volle kracht durft te voelen... dan neemt het af. Want precies dát is het effect van verwerkend schrijven. Een krachtig middel om snel tot de kern te komen. Zonder dat irritante hoofd met die honderd-en-één buitelende gedachten ertussen. Zonder dat hoofd dat werkelijk van álles weet te vinden. Zonder dat hoofd gaat voelen en tot de kern komen een stuk sneller.
Ben je bereid?
Schrijven werkt. Je hoeft er geen schrijver voor te zijn. Je hoeft niet eens iets met schrijven te hebben. Het werkt als jij bereid bent om de blik naar binnen te richten. Om zonder oordeel te bekijken wat je tegenkomt. Durf te ontdekken. Durf te voelen. Dan levert het je altijd iets op.
Die avond schreef ik. Ik voelde. Haalde mijn hoofd er tussenuit. Gooide er van alles uit. Ontdekte waar het dwarszat. Wat ik nodig had. Welke stappen ik had te zetten en welke juist even niet. Soms mag je gewoon weer even voelen. Zien. Ontdekken. Opnieuw of voor het eerst.
De laatste maanden ben ik teruggekeerd naar mijn eerste liefde. Dat merkte ik ook deze avond weer. De kracht van schrijven. Zo eenvoudig en zo krachtig tegelijk. Als je weet welke vragen je jezelf te stellen hebt en hoe je schrijft zónder je hoofd ertussen te laten.
Wat is bij jou zichtbaar aan de oppervlakte? En wat leeft daarónder? Wat zit daar? Wat wil gezien worden, gehoord worden zonder oordeel? Wat wil simpelweg gevoeld worden?