Mag ik me even voorstellen?
Foto: Linse van Dijk, 2023
Mijn naam is Arianne Wennekes, 36 zomers jong, geboren in Elspeet en met het huwelijksbootje de IJssel overgestoken.
Dat het leven soms grote lessen uitdeelt, weet ik als geen ander. Ik liep de nodige averij op in en door het leven, en rondom elke gebeurtenis schreef ik. Om rust te vinden en om te ontdekken wie ík ben, ondanks en dankzij alles dat op mijn pad komt.
Na elke gebeurtenis stond ik weer op, ook na het overlijden van onze dochter Aimée en het afscheid nemen van onze verdere kinderwens. Juist die periode zorgde ervoor dat ik eindelijk dat heft van het leven eens in eigen hand nam. Ik gooide het roer om, besloot mijn hart te volgen, startte met schrijven, verdiepte mij in de vakgebiedeen rouw en schrijven én leef nu mijn missie in het ruimte maken voor rouw en verlies, voor het leren leven in de breedste zin van het woord.
En nu sta ik hier, volop genietend van het leven. Intens en bewust levend in het hier-en-nu. Nooit zonder het verlies, maar met een grote levenswinst.
Ik geloof dan ook dat je ondanks én door tegenslag kunt groeien. Dat het leven je steeds opnieuw uitdaagt om er weer iets van te maken. Juist door het overlijden van ons kind leerde ik dat ik volledig mijzelf mocht worden, mezelf lief mocht hebben als geen ander en het leven met al zijn hoogte- en dieptepunten mocht omarmen.
Deze levenskunst, de kunst van het leven leven, geef ik graag aan je door.
Het wonder van het leven
In 2016 mochten wij voor het eerst ouders worden van Julian. In 2017 hielden we opnieuw een prachtig wonder in onze armen, Aimée. Ze werd geboren met een ernstige hartafwijking en een operatie bleek niet mogelijk.
Vier weken lang genoten we intens van ons prachtige meisje. Toen overleed ze. Thuis, in de geborgenheid van onze armen.
Op het moment dat haar hartje stopte met kloppen, klopte er niets meer van ons leven. Ons gezin was niet langer compleet. Rauwe golven rouw overspoelden ons.
Al die tijd schreef ik alsof mijn leven er vanaf hing. Het was mijn lijntje naar de buitenwereld, mijn manier om staande te blijven in die overspoelende golven rouw. Het schrijven liet me zien wie ik was midden in al dat geweld. Al schrijvend ontdekte ik de kracht om weer op te staan, om het leven weer ten volle te leven.
En nog belangrijker. Al schrijvend leerde ik die ene belangrijke waarheid: ik ben goed genoeg zoals ik ben. Ik hoef niemand te zijn, niets te presteren. Ik ben. En dat alleen al is het wonder van het leven.
Foto: Momenten Fotografie, 2018
Mijn missie: jou leren leven na verlies
Op 2 november 2018 presenteerde ik mijn boek Zwarte Roze Wolk - Over liefde en loslaten. Nog geen jaar later stond Schrijf je Rouw. Ik wilde de levenslessen doorgeven én anderen kennis laten maken met de kracht van schrijven. Van het één kwam het ander. Na Schrijf je Rouw ontstond De vRouwclub en voel ik een grote drive om ruimte te maken voor rouw, verlies in onze huidige maatschappij en wil ik inspireren dat groei en een waardevol leven na rouw en verlies mogelijk is.
Rouw zet je leven op zijn kop en kan je overspoelen. In dit proces vind je jezelf opnieuw uit. Wie ben je? Wat bracht je hier? Wie wil je zijn, nu, na dit grote verlies? Heftige levensgebeurtenissen geven je de gelegenheid om jezelf opnieuw uit te vinden. Schrijven, delen met anderen of individuele rouwbegeleiding kan je helpen in dit bijzondere proces. Ik geloof dat er leven is na tegenslag, na de dood, en dat het mogelijk is om op te staan en weer te LEVEN.
Even snuffelen? Download hieronder het gratis e-book of probeer het schrijven eens uit met de minicursus.