Schrijf je Rouw
Rouw. Rauwe rouw. Als iets je leven compleet overhoop haalt, is het rouw. Ineens verandert alles.
Na het grote verlies van je man, vrouw, kind, ouders, broer, zus, goede vriend of... breekt er onherroepelijk een nieuwe dag aan.
Een nieuwe dag, waarin je moet opstaan. De dagen rijgen zich aaneen en je leert je opnieuw bewegen in de wereld. Maar jouw wereld is compleet veranderd.
Rouw kan een scala aan gevoelens oproepen: verdriet, pijn, eenzaamheid, angst, boosheid. Je kunt je blij en dankbaar voelen voor mooie herinneringen en momenten. Schrijf je Rouw is een online programma dat jou ondersteunt in jouw rouwproces. Ieder rouwt op zijn eigen manier, op zijn eigen tempo. Je zoekt daarin naar jouw weg en jouw manier. Door middel van Schrijf je Rouw help ik jou op weg. Ik begeleid je in een halfjaar tijd naar meer grip op rouw. Jij ontdekt in Schrijf je Rouw jouw weg en ervaart hoe je door schrijven rouw op een ander niveau doorleeft.
Wil jij alles weten over het programma? Nieuwsgierig naar wat schrijven voor jou kan betekenen? Vraag hieronder het gratis e-book Schrijf je Rouw aan, daarin vertel ik je alles over het programma.
Schrijf je gelijk in voor de bijna-wekelijkse inspiratiemail vanuit ariannewennekes.nl, voor inspiratie rondom leven, levensverhalen, schrijven, Schrijf je Rouw en eventuele activiteiten. Nieuwsgierig? Vink dan ook de inspiratiemail aan!
Dat het leven soms grote lessen uitdeelt, weet ik als geen ander.
Ik liep de nodige averij op in en door het leven, maar tijdens elke klap schreef ik, om te ontdekken wie ik ben te midden van al dat tumult. En na elke klap stond ik weer op.
Ik geloof dat je ondanks én door tegenslag, pijn en verdriet kunt groeien. Dus nu sta ik hier, volop genietend van het leven. Intens en bewust levend in het hier-en-nu.
Nooit leefde ik meer voluit dan nu, van mijn tenen tot mijn kruin. Juist door het overlijden van onze dochter Aimée leerde ik dat ik volledig mijzelf mocht worden. En die helende kracht van schrijven in al die tegenslagen? Die deel ik graag met jou!
Als rouw je leven binnenwandelt, krijg je onherroepelijk te maken met je omgeving. De mens leeft doorgaans niet in totale afzondering, maar in een omgeving met mensen om zich heen. Rouwen doe je dus niet alleen. Je hebt te maken met een omgeving die ook iets van je rouw vindt. Die een mening heeft. Die mening soms niet onder stoelen of banken steekt. En jij zult daar dus een weg in moeten vinden. Maar hoe doe je dat? Hoe ga jij als rouwende om met je omgeving?
Nog ver voor ik zwanger was, wisten we hoe we haar zouden noemen, onze eerste dochter. We waren er al uit op de derde date. Het begon met een geintje. In een ietwat jolige en vooral verliefde bui bedachten we namen, voor het geval we ooit samen kinderen mochten krijgen. Een aantal jaren later waren we nog steeds samen én ontmoetten we ons eerste kindje. Het was een zoon. De jongensnamen die we tijdens die derde date opperden, haalden het allemaal niet.
Ik herinner me nog goed die eerste weken na het overlijden van Aimée. Ik was kapot. K-A-P-O-T. Met hoofdletters inderdaad. Op het moment dat ik het mandje met mijn kind in het graf zette en er zelf weer uitklom, voelde ik hoe alle energie uit mijn lijf verdwenen was. Een extreme vermoeidheid viel over me heen. Al die maanden hadden we onder hoogspanning geleefd en nu was onze taak volbracht. Ons meisje lag daar en wij konden niets meer doen, behalve de stilte en de leegte accepteren en gaan voelen. Dat uitte zich in een lijf dat overal pijn deed, een hevige vermoeidheid en het verlangen naar een hele lange winterslaap. De vermoeidheid bleef nog lang. Waarom kost rouwen zoveel energie?
Het kan pittig zijn om 'toe te moeten kijken' terwijl iemand in je omgeving rouwt. Het liefst zou je iets willen doen. Concreet. Om de pijn en het verdriet een heel klein beetje minder te maken. Wat kun je nu betekenen voor iemand die rouwt? Hoe kun je iemand steunen die rouwt? In deze blog een aantal tips hoe je er kunt zijn voor iemand in wiens leven een gat geslagen is.
Rouw is rauw. Het schudt jou, je leven én je emoties volledig door elkaar. Het lijkt wel alsof alles aan de oppervlakte komt te liggen. Je kunt kennismaken met emoties die je tot voor kort niet kende of nog niet eerder zo intens ervoer. Rouw en emoties: die twee zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dat geldt voor een scala aan emoties en gevoelens. Het kan helpend zijn om al die emoties die je ervaart, die hele brij, te ontwarren. Want het is niet alleen verdriet wat je voelt. Er is vaak zoveel meer.
In januari 2018 overleed ons dochtertje Aimée in onze armen. Haar hartje was onvoldoende in staat om haar groot te laten groeien. Gek genoeg was dit het mooiste en beste afscheid dat we ons konden wensen. We waren ons heel bewust van de 'zegen' van afscheid nemen. 'Als ze dan moet gaan, dan het liefst op deze manier', hebben we vaak tegen elkaar gezegd. Het maakte de pijn niet minder groot. Wel hadden wij het geluk dat er weinig losse eindjes waren, weinig onbeantwoorde vragen. Haar loslaten zette alles in mijn -ons- leven op zijn kop. Door afscheid te nemen van haar, werd mij in één klap duidelijk dat ik het anders mocht doen: leven. Bij de start van mijn opleiding tot rouwbegeleider deelde ik met de groep daarom de lessen die ik hieruit leerde. En vandaag deel ik ze ook met jou.