Als iets je leven compleet overhoop haalt, is het rouw. Rauwe rouw. Ineens verandert alles.
Na het verlies van je man, vrouw, kind, ouders, broer, zus, goede vriend of... breekt er onherroepelijk een nieuwe dag aan.
De dagen rijgen zich aaneen en je leert je opnieuw bewegen in de wereld. Maar jouw wereld is compleet veranderd. Hoe doe je dat? Rouwen en je weer verhouden tot dat leven?
Ieder mens rouwt op een eigen manier, op een eigen tempo. Jij dus ook. Je zoekt daarin naar jouw weg en jouw manier. Wat betekent dit verlies voor jou? Hoe nu verder? Hoe neem je dat verdriet en gemis mee én creëer je weer een betekenis- en vreugdevol leven?
Dat kan. Ook voor jou.
Een leven waarin het missen er mag zijn, zonder dat het je hele dag bepaalt.
Een leven waarin er ruimte is voor rouw én waarin er ruimte is voor genieten.
Durf jij daarvoor diep in je hart te kijken? Durf je woorden te geven aan dat wat leeft, aan dat scala aan gevoelens dat komt kijken bij rouw? Rouw gaat niet alleen over verdriet en gemis. Rouw gaat over boosheid, angst, fijne herinneringen, liefde, de confrontatie met jezelf. Als jij ruimte durft te maken voor al deze gevoelens, als jij onder ogen durft te zien waar rouw jou geraakt heeft en de zoektocht aandurft naar wie je nu bent zonder... Dan is ook voor jou dat leven weer mogelijk.
Hoe je dat doet? Op een manier die bij jou past. Bij mij kom je voor maatwerk.
Al schrijvend, pratend of creatief bezig zijnde handen en voeten geven aan jouw verhaal.
Jouw verhaal van rouw, van missen en verdriet. Jouw verhaal van liefde, in je hart bewaren en weer genieten van het leven.
Weten wat bij jou past? Klik snel op één van de blokken hieronder.
Al schrijvend rouw in je leven verweven
Geef woorden aan dat wat leeft en krijg grip op rouw en leven.
Vanuit liefde leven met gemis
Samen duiken we in jouw verhaal. Wat schuurt, wat raakt en waar wil je naartoe?
De plek om te delen, leren en ervaren
De vRouwclub is een uniek platform voor vrouwen die rouwen.
Op zaterdag 24 september is er weer een Dag van Liefde & Rouw. Een workshopdag voor vrouwen die rouwen en die in het teken staat van de liefde in rouw. Een dag die om jou draait, waarin jij even helemaal mag zijn met jouw verhaal. We gaan schrijven, creatief aan de slag én je gaat aan de slag met je lijf. Neem snel een kijkje bij alle informatie over deze bijzondere dag.
Nieuwsgierig naar wat schrijven voor jou kan betekenen? Wil jij meer weten over Schrijf je Rouw? Vraag hieronder het gratis e-book Schrijf je Rouw aan, daarin vertel ik je alles over het programma en ik geef je tips wanneer je zelf aan de slag wilt met schrijven.
Dat het leven soms grote lessen uitdeelt, weet ik als geen ander. Ik liep de nodige averij op in en door het leven, maar tijdens elke klap schreef ik, om te ontdekken wie ik ben te midden van al dat tumult. En na elke klap stond ik weer op.
Het leven gaf die klappen, terwijl ik midden in het leven stond. In een fase waarin iedereen aan het opbouwen was, trouwde, kinderen kreeg, namen wij afscheid van ons kind en onze verdere kinderwens. Hoe maak je ruimte voor rouw als de wereld om je heen doorgaat? Door te besluiten dat jouw leven anders mag. Ik geloof dat je ondanks én door tegenslag, pijn en verdriet kunt groeien. Ik gooide het roer om. Stopte met mijn baan in het ziekenhuis, ging aan de slag als tekstschrijver én volgde de opleiding tot rouwbegeleider. En nu sta ik hier, volop genietend van het leven. Intens en bewust levend in het hier-en-nu. Nooit zonder het verlies. Maar met een grote levenswinst.
Nooit leefde ik namelijk meer voluit dan nu, van mijn tenen tot mijn kruin. Juist door het overlijden van onze dochter Aimée leerde ik dat ik volledig mijzelf mocht worden. Meer over Arianne
Volg Arianne op Facebook en Instagram
De tranen rollen over haar wangen. Ze kijkt me aan. 'Maar Arianne, het is toch niet normaal dat ik na drie jaar nog zoveel moeite heb met het overlijden van mijn vader? Ik bedoel, ik ben een volwassen vrouw, ik ben zelf moeder. Dit zou nu toch anders moeten zijn?'
Ken je dat gevoel? Dat je het liefst de deken over je hoofd trekt en nooit meer opstaat? Niet omdat je niet wilt, maar omdat het opstaan je meer energie kost dan het blijven liggen. Ik herinner me nog die eerste weken na het overlijden van ons dochtertje Aimée. Ik moest mezelf uit bed duwen, me naar de badkamer slepen, waar ik met veel moeite een tandenborstel door mijn mond haalde en een oude trui aantrok. Vervolgens smeerde ik op de automatische piloot een broodje, deden we er tijden over om te bedenken wat we die avond moesten eten en wat we dan aan boodschappen nodig hadden.
Als rouw je leven binnenwandelt, krijg je onherroepelijk te maken met je omgeving. De mens leeft doorgaans niet in totale afzondering, maar in een omgeving met mensen om zich heen. Rouwen doe je dus niet alleen. Je hebt te maken met een omgeving die ook iets van je rouw vindt. Die een mening heeft. Die mening soms niet onder stoelen of banken steekt. En jij zult daar dus een weg in moeten vinden. Maar hoe doe je dat? Hoe ga jij als rouwende om met je omgeving?
Nog ver voor ik zwanger was, wisten we hoe we haar zouden noemen, onze eerste dochter. We waren er al uit op de derde date. Het begon met een geintje. In een ietwat jolige en vooral verliefde bui bedachten we namen, voor het geval we ooit samen kinderen mochten krijgen. Een aantal jaren later waren we nog steeds samen én ontmoetten we ons eerste kindje. Het was een zoon. De jongensnamen die we tijdens die derde date opperden, haalden het allemaal niet.
Ik herinner me nog goed die eerste weken na het overlijden van Aimée. Ik was kapot. K-A-P-O-T. Met hoofdletters inderdaad. Op het moment dat ik het mandje met mijn kind in het graf zette en er zelf weer uitklom, voelde ik hoe alle energie uit mijn lijf verdwenen was. Een extreme vermoeidheid viel over me heen. Al die maanden hadden we onder hoogspanning geleefd en nu was onze taak volbracht. Ons meisje lag daar en wij konden niets meer doen, behalve de stilte en de leegte accepteren en gaan voelen. Dat uitte zich in een lijf dat overal pijn deed, een hevige vermoeidheid en het verlangen naar een hele lange winterslaap. De vermoeidheid bleef nog lang. Waarom kost rouwen zoveel energie?
Het kan pittig zijn om 'toe te moeten kijken' terwijl iemand in je omgeving rouwt. Het liefst zou je iets willen doen. Concreet. Om de pijn en het verdriet een heel klein beetje minder te maken. Wat kun je nu betekenen voor iemand die rouwt? Hoe kun je iemand steunen die rouwt? In deze blog een aantal tips hoe je er kunt zijn voor iemand in wiens leven een gat geslagen is.
